Ο γιόγκι πολεμιστής

1 Ιουνίου, 2010

Ο γιόγκι πολεμιστής

7 πράγματα που δεν πρέπει να έχει κανείς:
πλούτο χωρίς κόπο
πολιτική χωρίς αρχές
απόλαυση χωρίς συναίσθημα
γνώση χωρίς χαρακτήρα
επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
εμπόριο χωρίς ήθος
Ίσως είναι ουτοπία αλλά αξίζει να προσπαθήσει κανείς

Γκάντι Μοχάντας Καρμσάντ (1869 – 1948)

Ένα φιλόδοξο ιστορικό έπος εμπνευσμένο από το βίο του μεγάλου εθνικού ηγέτη της Ινδίας, το «Γκάντι», σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Ατένμπορο ήταν η ταινία που σάρωσε τα Όσκαρ το 1982. Από τις έντεκα υποψηφιότητες που απέσπασε, κέρδισε τελικά οκτώ αγαλματίδια, μεταξύ των οποίων σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, σεναρίου και Α’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του εξαιρετικού Μπεν Κίνγκσλεϊ, ενός ηθοποιού με ακραιφνώς θεατρικές καταβολές, ο οποίος με τη μορφή και τη στωική -σχεδόν υποτονική- ερμηνεία του σφράγισε για πάντα την ιστορική προσωπικότητα που υποδήθηκε. Το «Γκάντι» είχε όλα τα συστατικά μιας μεγάλης παραγωγής: θαυμάσιο καστ, τεχνική αρτιότητα, εντυπωσιακή φωτογραφία και άπειρους κομπάρσους. Κοντολογίς, ήταν ένα χορταστικό τρίωρο ταξίδι στη ζωή και τη φιλοσοφική θεώρηση του Μαχάτμα Γκάντι.

Το ειρηνιστικό μήνυμα της ταινίας, το οποίο εκφέρεται σε πολλά σημεία της με αφέλεια, μετέτρεψε την τελετή απονομής του 1982 σε μία βαρετή και μεγαλεπήβολη φιέστα στο όνομα της ειρήνης. Εάν προσθέσουμε και την ταινία του Κώστα Γαβρά «Αγνοούμενος», με θέμα τις βαρβαρότητες του καθεστώτος Πινοσέτ στη Χιλή, οπωσδήποτε οι απονομές του 1982 ήταν αφιερωμένες στις ιδέες της ειρήνης και της ελευθερίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έκανε μήνυση εκείνη τη χρονιά στον Γαβρά, επειδή η ταινία του υπονοούσε την ανάμειξη της αμερικανικής κυβέρνησης στα θλιβερά πολιτικά γεγονότα στη Χιλή και τα φρικτά εγκλήματα του καθεστώτος Πινοσέτ εις βάρος χιλιάδων Χιλιανών πολιτών.

Εθνικός και θρησκευτικός απόστολος της Ινδίας. Γεννήθηκε στο Πορμπαντάρ της βορειοδυτικής Ινδίας. Απόκλήθηκε από τον λαό του «Μαχάτμα» δηλαδή Μεγάλη Ψυχή ή πατέρας «Papu». O πατέρας του αγωνιστής της ινδικής ελευθερίας ήταν πρωθυπουργός του μαχαραγιά του Προμπαντάρ. Ο Γκάντι ανατράφηκε με τις αρχές του Τζαϊνισμού, αίρεσης του Ινδουισμού . Σπούδασε δύο χρόνια στο πανεπιστήμιο του Αχμενταμπάντ και ύστερα πήγε για ευρύτερες νομικές σπουδές στο Λονδίνο, αφού πρώτα υποσχέθηκε στη μητέρα του πως πάντα θα παραμείνει ένας γνήσιος Ινδός.
Τό 1914 επιστρέφει στην Ινδία. Πίστευσε στίς υποσχέσεις τών Αγγλων οτι μεταπολεμικά ή Ινδία θά γίνη ανεξάρτητη καί γίνεται θερμός υποστηρικτής τους. Ενα εκατομμύριο Ινδοί στρατιώτες πήγαν στό Δυτικό Μέτωπο, οπου βρέθηκε καί ό ίδιος με σώμα νοσοκόμων. ΟΙ Αγγλοι αθέτησαν τις υποσχέσεις τους προς τόν Ινδικό λαό καί μετά τον πόλεμο συνέχισαν τήν αποικιακή διακυβέρνηση. Η λαϊκή αγανάκτηση έτεινε σέ εθνική επανάσταση. Ό Γκάντι αντιτίθεται στίς βίαιες μεθόδους γιά τήν ανεξαρτησία της Ινδίας και κηρύσσει τό 1919 τη Satyagraha, τήν παθητική αντίσταση (ακριβέστερα τήν «επιμονή μέ τήν αλήθεια»), πού στην πράξη οδηγεί στην πολιτική ανυπακοή. Αυτή ή τακτική γιά νά πετύχει χρειάζεται απόλυτη ενότητα.  «Ή ‘Αγγλία, έλεγε ό Γκάντι, μας εκμεταλλεύεται καί μας καταπιέζει. Πρέπει νά αποκτήσουμε τήν ανεξαρτησία μας. ‘Εμπρός, όλοι στον αγώνα. Αλλά μέ ήπιότητα καί χωρίς βιαιότητα. Μόνον έτσι θά νικήσουμε». Τόν Μάρτιο 1930 παρακινεί τους Ινδούς σέ πολιτική ανυπακοή χωρίς βιαιότητα, δίνοντας ό ίδιος τό παράδειγμα μέ τήν «πορεία τών μαρτύρων», τήν πορεία προς τή θάλασσα γιά τήν παραβίαση τού νόμου περί μονοπωλίου τού άλατος. Ήμερες βαδίζει προς τή θάλασσα ημίγυμνος, ξυπόλητος, αποφεύγοντας κάθε εκδήλωση βίας. Ή ανθρωπότητα μέ συγκίνηση παρακολουθεί τά γεγονότα. ‘Αλλά καί πάλι δεν κατορθώνει νά προλάβη τις ταραχές. Οι Αγγλοι πιάνουν αυτόν, τόν γιό του καί ολους τους ηγέτες τού Ινδικού κινήματος ανεξαρτησίας. ‘
Τό 1934 παραιτείται απο τηνν προεδρία τού ‘Εθνικού Κογκρέσσου της Ινδίας, αλλά μένει πάντα ό πνευματικός του ηγέτης. Ή κύρια προσπάθεια του στρέφεται στό πρόβλημα της βελτίωσης τών εξαθλιωμένων και περιφρονημένων παριών καί τήν αγροτική ανασυγκρότηση.
Κατά τόν Β’ Παγκόσμιο πόλεμο επιμένει σταθερά στό αίτημα της ανεξαρτησίας τής ‘Ινδίας, άλλα χωρίς νά έλθει  σε επαφή καί συνεργασία μέ τις Δυνάμεις τού Άξονα, όπως αντίθετα έκαναν ό Σάντρα Μπόζε καί άλλοι ηγέτες του Ινδικού εθνικισμού.  Ένώ ο μαθητής του Νεχρού, πού τόν διαδέχθηκε μετά τό 1942 στην αρχηγία του Κογκρέσσου, αναλάμβανε τήν κυβέρνηση της Ινδίας, ό Γκάντι ανέπτυσσε τήν συμφιλιωτική του προσπάθεια γιά την ειρηνική λύση τών διαφορών μεταξύ ‘Ινδών καί Μουσουλμάνων καί έπεφτε στίς 30 Ιανουαρίου νεκρός, δολοφονημένος από φανατικό ‘Ινδό αντίθετο στον χωρισμό τής ‘Ινδίας σέ Ίνδοστάν καί Πακιστάν.
Ο Γκάντι, γνήσιος ‘Ινδός, ανατολικός μυστικιστής επηρεασμένος από τόν Χριστιανισμό, μεγάλος πολιτικός καί θαρραλέος αγωνιστής, είναι μία μορφή άπό τις πιο δυσκολονόητες γιά τους Ευρωπαίους πού αγνοούν τήν πραγματική κατάσταση στην Ινδία καί τήν ψυχοσύνθεση τών Ινδών, Ινδουιστών καί Μουσουλμάνων, με τίς οξύτατες θρησκευτικές, κοινωνικές, οικονομικές καί κάθε είδους διακρίσεις, που υπέθαλπε καί ανέπτυσσε η  βρεταννική πολιτική τού «διαίρει καί βασίλευε».
Γι’αυτό και πολλοί δεν κατανόησαν σωστά τά κηρύγματα του και την προσφορά της πολιτικής του στον αγώνα γιά την ανεξαρτησία τής ‘Ινδίας και τήν ευημερία της χώρας αυτής.
«Ετσι όποιος επιμένει με την αλήθεια, χωρίς ποτέ να χρησιμοποιεί τή φυσική δύναμη, αποκτά ακατανίκητη ισχύ.
0ι θρησκευτικές και πολιτικο-κοινωνικές αρχές του Γκάντι, ή μέχρι αυταπάρνησης αγάπη του γιά τόν λαό, ή πραότητα, ηθικότητα και απλότητα της ζωής του, ή άκαμπτη θέληση του και ό ασταμάτητος εύστοχος αγώνας του για την ανεξαρτησία της Ινδίας συνήγειραν όλους τους ‘Ινδούς, ανεξάρτητα άπό θρησκευτικές, κοινωνικές, οικονομικές και άλλες διακρίσεις, γύρω από τόν μεγάλο ηγέτη, την «Μεγάλη Ψυχή», πού λατρεύθηκε και ακολουθήθηκε ώς θεός στον αγώνα γιά μία ελεύθερη πατρίδα.

Αυτό που κάνουμε στα δάση του κόσμου δεν είναι παρά μια αντανάκλαση καθρέφτη αυτού που κάνουμε στους εαυτούς μας και ο ένας στον άλλο.
Η γη παράγει αρκετά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες κάθε ανθρώπου, όχι όμως την απληστία του.
Ο καθένας έχει δίκιο με τον τρόπο του, αλλά δεν είναι απίθανο όλοι να έχουν άδικο.
Πρέπει να είσαι η αλλαγή που εύχεσαι να δεις στον κόσμο.
Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν και μετά νικάς.
Τη στιγμή που ο σκλάβος αποφασίζει να μην είναι πια σκλάβος, οι αλυσίδες του σπάνε.
Το αισθάνομαι πως η πνευματική πρόοδος όντως απαιτεί, σε κάποιο στάδιο, πως πρέπει να σταματήσουμε να σκοτώνουμε τα συντροφικά μας πλάσματα για την ικανοποίηση των σωματικών μας γούστων.
Αν η μόρφωση δεν συνοδεύεται και από συμπόνια οχι απλά είναι άχρηστη, αλλά γίνεται και καταστροφική.

Οθφαλμός αντί οφθαλμού και θα καταλήξει όλος ο κόσμος τυφλός.

Αναμφίβολα… είναι μια κατηφόρα.

Αλλά και να γυρίζεις την παρειά …είναι μια ανηφοριά.

Ίσιος δρόμος δεν υπάρχει;  Ρωτάει η καμήλα και, εύστοχα   αναρωτιέται και απορά!

http://www.youtube.com/watch?v=mVwCeGxTN-A

Μόνιμος σύνδεσμος