13 Ιανουαρίου, 2011
Γράμμα στον Τηλέμαχο
Γράμμα στον νεαρό πρίγκιπα της Ιθάκης
…που περνά την Πύλη στου Νέστορα την Πόλη με το άρμα
υψηλού Πνεύματος και του Ολυμπίου Νου!
Από τα βουνά της Ιθάκης και του Αίνου…
Αγαπημένο μου μονάκριβο παιδί,
από πού περνάει ο δρόμος για την γνώση, την αυτοσυνείδηση και την κατανόηση;
Από μία κάθοδο που επιστρέφω.
Ξεκίνησα αυτό το ταξίδι με μία αδήριτη αναγκαιότητα. Με ένα πόλεμο που με ανάγκασε να λείψω από κοντά σου. Οι εργασιακές και οικονομικές συνθήκες χωρίζουν οικογένειες , γυναίκες ,πατεράδες και παιδιά. Ήταν πρώτος στόχος να κατακτήσω την ύλη το Ίλιον και κάποιες βασικές συνθήκες για να ζεις με αξιοπρέπεια εκπληρώνοντας τις βασικές ανάγκες της ζωής για να μπορέσω στην συνέχεια να ασχοληθώ και να ερευνήσω τα προβλήματα της ύπαρξης.
Είδα στα τείχη της Τροίας μπορεί να πέφτουν νεκροί και πολλά παιδιά ορφανά και από τις δυο πλευρές των Τρώων και των Αχαιών παλεύοντας για ένα κομμάτι ψωμί και μια θέση στον ήλιο. Παίρνοντας την Τροία, κερδίζοντας χρόνο καλύτερες συνθήκες εργασίας ενέργεια και γνώση μπόρεσα να ξεκινήσω το ταξίδι επιστροφής να αναρωτηθώ για το ποιος είμαι και που πρέπει να φθάσω. Ξεκίνησα αυτό το ταξίδι για να γνωρίσω τον κόσμο να τον εξερευνήσω να τον εξηγήσω να το κατανοήσω.
Πως όμως να χωρέσει όλος αυτός ο υπέροχος κόσμος σε ένα ανθρώπινο μυαλό;
Είναι σαν να προσπαθείς να ανέβεις ένα γιάλινο βουνό και κάτω να χάσκει η άβυσσος! ¨Όμως πως να περάσει και μια ανθρώπινη ζωή χωρίς να έχεις προσπαθήσεις για αυτό;
Το πνεύμα της περιπετειας που αγαπούσα πάντα δεν με άφηνε να ησυχασω και να αράξω πουθενά. Στην αρχή ήταν όλα θολά μέσα μου. Η ομίχλη οι παγιωμένες πεποιθήσεις μου και οι ψευδαισθήσεις μου με τύλιγαν παραπλανητικά και είναι πάντα το μεγαλύτερο εμπόδιο στον Νου.
Τα βράδια και κάποια ηλιοβασιλέματα χρωματιστά φαινόταν κάτι να αναδύεται από βαθιά, μια ανάμνηση γλυκιά και το πρωί ξεθώριαζε μαζί με αυτό το συναίσθημα που αγωνιζόμουν να κρατήσω ζωντανό να μη χαθεί και αποχαυνωθώ στα προβλήματα της καθημερινότητας να το κρατήσω ζωντανό Να θυμηθώ.
Σε κράτησα στο χέρια μου μόλις γεννήθηκες ένα λαμπερό πανέμορφο μωρό και ήσουν όλο φως και εγώ τότε πολύ δυνατός αλλά τόσο όχι σοφός. Μετά έφυγα. Απουσιάζα συνεχώς. Σε άφησα μόνο σου μαζί με την μητέρα σου αλλά ποτέ δεν σας ξέχασα.
Είσασταν πάντα μαζί μου. Κυλούσατε στο αίμα μου.Έπρεπε να βρω τρόπο να επιβιώσω να μείνω ζωντανός να βρεθώ κοντά σας.Έβλεπα τον κόσμο με τα δικά σου μάτια Τηλέμαχε. Σε κουβαλούσα μέσα μου σε μια μικρή τσέπη στο χώρο της καρδιάς να παίζεις μαζί μου και να μου τραγουδάς.
‘Ήθελα να σου δείξω το βασίλειο σου, Τηλέμαχε, την κληρονομιά σου, την πατρίδα σου, την ιστορία σου, τους αφηρημένους πυρήνες της, τους ήρωες της, τους αγώνες τους, το παλάτι σου, το νησί σου, τον κόσμο ολόκληρο.
Να γνωρίζεις που βρίσκεσαι κάθε στιγμή, ποιους συναντάς, να σκιαγραφείς τον χαρακτήρα τους, να προβλέπεις τις αντιδράσεις τους. Να αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεων σου. Πως να ενεργείς να δρας την κατάλληλη στιγμή, για την σωστή αιτία με το ανάλογο πρόσωπο για τον ορθό λόγο. Πώς να “μην δρας” και να συγκεντρώνεις δύναμη και γνώση. Πότε να λες όχι, πότε ναι και πότε ούτε ναι ούτε όχι.
‘Ήθελα να τον αγαπήσεις αυτόν τον κόσμο, να τον κατανοήσεις να τον διακρίνεις να τον χωρίσεις και να τον ξαναενώσεις στον νου σου.‘Ήθελα να σου πως τι σκέφτηκα, πως τον περπάτησα, ποιος ήταν ο αγώνας μου, ποιες ήταν οι νίκες, οι ήττες τα λάθη μου,και πιο πολύ ήθελα να σου πω πόσο μου έλειπε το βλέμμα σου. Πόσο το αναζητούσα.
Αυτό το βλέμμα το καθάριο, αυτή η λάμψη της αθωότητας που αναζητούσα παντού σε κάθε άνθρωπο σε κάθε πλάσμα ζωντανό.Πόσο λαχταρούσα να σε πάρω στην αγκαλιά μου. Να κρατήσω το μικρό χέρι σου, να αισθανθείς περήφανος κοντά μου ασφαλής προστατευμένος και ελεύθερος.
Να κανείς τα πρώτα σου βήματα με θάρρος και αυτοπεποίθεση.
Πόσο νοστάλγησα το γέλιο σου, το γάργαρο το παιγνίδι για το παιγνίδι,, την ηχώ του την απορία σου, τον θαυμασμό σου, την περιέργεια τον αυθορμητισμό της νεανικής καρδιάς, την αφοπλιστική ειλικρίνεια της νεότητας.
Και ήταν αυτή η προσδοκία ότι με περίμενες, ρωτούσες για μένα, με έψαχνες, που με έκανε να αντέχω να συνεχίζω, να μη τα παρατήσω να μη ξεχαστώ πουθενά. Ήταν αυτή η υπόσχεση που έπρεπε να κρατήσω να κάνω τα πάντα για να επιστρέψω και να σε βρω.
Ο κόσμος χωρίς εσένα, Τηλέμαχε, είναι έρημος γιατί είναι γερασμένος νεκρός, ένας περιπατών νεκρός. Περπατούσα στους δρόμους και σε έβλεπα στα φανάρια να ζητιανεύεις σπρωγμένος από την εκμετάλλευση των μνηστήρων και η καρδιά μου ράγιζε ανήμπορος να σε βοηθήσω πραγματικά ξεχασμένος και εγώ σε Λωτοφάγους και παλεύοντας με τον Κύκλωπα, την Κίρκη και την Καλυψώ.
Σε έβλεπα στις καφετέριες, άδειες ημέρες να σπαταλάς τον χρόνο σου στην ραθυμία και στην τεμπελιά μιμούμενος συμπεριφορές ανόητων και χάρτινων ειδώλων και προτύπων σε ανούσιες συζητήσεις και ρηχές.
Στους διαδρόμους σχολείων θρανίων πανεπιστήμιων να παγιδεύεσαι σε λαβύρινθους γνώσης ασύνδετης και να περιφέρεσαι εδώ και εκεί άσκοπα και μάταια κατακερματισμένος.
Ήθελα να σου δείξω τον Λαβύρινθο, να τον χαρτογραφήσω, πώς να βγεις, πώς να μη ξεμείνεις σε κάποιο δωμάτιο του ψευτοδιανονούμενος, πώς να συνδέσεις τα δωμάτια και τους δαιδαλώδεις διαδρόμους.Πώς να τον βλέπεις πάντα από ψηλά σαν αετός, και από το κέντρο του κύκλου, ρυθμίζοντας την ακτίνα συμπεριεκτικότητας και διευρύνοντας την ανελικτικά. Να μπαίνεις, να παίρνεις αυτό που θέλεις, να ξέρεις ποια είναιη η αξία του, πως θα το τοποθετήσεις, πως θα το συνδέσεις και που θα ψάξεις να το βρεις.
Να διακρίνεις, να ξεχωρίζεις στον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου ποια πλευρά του μιλάει και ποιο στοιχείο του. Σε έβλεπα στις πορείες χωρίς ουσιαστικό όραμα να άγεσαι και να φέρεσαι από κομματικές ποδηγεσίες και παρανοικές βίαιες αντιδράσεις ανισόρροπων στοιχείων.
Ένα πρέπει να είναι το κόμμα:
Οι Έλληνες για μια Ελλάδα με αντίληψη και λογική καινούργια ουσιαστική.
Μη παγιδεύεσαι σε παράγοντες που σε χρησιμοποιούν για εκτόνωση και να δημιουργούν φασαρίες χωρίς νόημα. Μην ανοίγεις πολλά μέτωπα συρράξεων και παράθυρα εντυπώσεων παίζοντας το παιγνίδι του σφετεριστή πολιτικάντη Ευρύμαχου. Μη πιέσεις την μητέρα σου να τους παντρευτεί τους δύο αρχιμνηστήρες τους ελεεινούς. Μην υποκύψεις στην ισοπέδωση της παγκοσμιοπόιησης και κταλήξεις ένα ομογενοποιημένος παπαγάλος να αναρωτιέσαι ποια είναι η πατρίδα,ασπαζόμενος την λογική ισοπέδωσης,” όλα είναι ένα”, και να άγεσαι και να φέρεσαι από εδώ και εκεί σαν φτερό στον άνεμο.
Εδώ στον κόσμο της ύλης δεν είναι, ‘Ολα ένα ,και δεν πρέπει να είναι γιατί οδηγούμαστε σε θερμοδυναμικό θάνατο.
Η πατρίδα είναι ένα σημείο αναφοράς που δικαιούται ο κάθε άνθρωπος να φέρει να ξέρει και να αναγνωρίζει και όχι να το χρησιμοποιεί με καπηλεία υπεθνικιστής, ούτε να τα παραβλέπει τελείως “χαμένος στην μετάφραση”. Ο κάθε άνθρωπος δικαιούται την πατρίαδα του , να την γνωρίζει να την αγαπά,να την προστατεύει, δικαιούται το σπιτι τους την κουλτούρα του και δεν πρέπει να ξεριζώνεται σαν ένα δέντρο να κόβεται και να αποκόπτεται από τις ρίζες του ένα χαρτινος πολτός. Μην αναζητάς τον παράδεισο και την φυγή από την πραγματικότητα στην αυτοκαταστροφή των παραισθησιογόνων ουσιών.
Στα γήπεδα μη καταδεχτείς να ουρλιάζεις για μια ομάδα δεν είναι ο αθλητισμός αυτός και ούτε ο πρωταθλητισμός του ντοπαρίσματος είναι αθλητισμός. Μόνο για το κλαδί ελαίας αξίζει κανείς να προσπαθήσει.
Στις εκκλησίες να μη γονατίζεις, να μη σκύβεις το κεφάλι σου και να προσκυνάς κανένα «αληθινό θεό». Κανένας αληθινός ο θεός δεν καταβαίνει στην γη με αυτόν τον τρόπο παραβιάζοντας νόμους που έχει θεσπίσει ο ίδιος.
Οι θεοί είναι ενέργειες, ιδιότητες εν δυνάμει μέσα μας συμβολισμοί, που περιμένουν να τους ενεργοποιησουμε και να τους εναρμονίσουμε.’Δεν είναι “πρόσωπο” και δεν πρέπει να προσωποποιούνται ποτέ γιατί καταστρέφουν τον Νου σπρώχντας τον σε μια αντινόηση και φτιάχνοντας τον πρώτο μεγάλο μνηστήρα με τον θεοκρατικό ρόλο των θρησκειών , τον Αντίνοο, ένα φανατισμένο ληστή και αρπακτικό. Και μην επιτρέψεις σε κανένα άνθρωπο να σε προσκυνήσει σαν θεό. Η έννοια του θεού και ο θεός απαιτεί την ασφαλή απόσταση μαζί του. Όύτε πολύ κοντά μιλώντας συνέχεια και συνέχεια για αυτόν γιατί καιγομαστε, όυτε πολύ μακριά επειδή ξεπαγιάζουμε Φαεθοντικά.
Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να φοβάται και να λατρεύει κανένα θεό για να είναι πραγματικά καλός. Το μόνο που χρειάζεται είναι να γνωρίσει τον Εαυτό του και να τον αγαπήσει ζώντας αρμονικά μαζί του και ολοκληρωμένα με τους συνανθρώπους του στο πλαίσιο μιας ευφυούς συνεργασίας.
Ενηλικίωνεσαι πλέον. Τα πρώτα γένια εμφανίζονται στο πρόσωπο σου και η ταραγμένη εφηβεία μιας ανέξοδης νιότης παραχωρεί την θέση της στην ωριμότητα και την υπευθυνότητα.
Όταν θα διαβάσεις αυτό το γράμμα θα καταλάβεις ποιος είμαι, θα ξέρεις ποιος είμαι και ξέρεις πως θα με βρεις. Που θα συναντηθούμε.
Έφτιαξα ένα δένδρο για σένα με όλα τα κλαδιά που σου υποσχέθηκα, τραγούδησα όλα τα τραγούδια που θα σου άρεσαν, θυμήθηκα και τα πολύ παιδικά αυτά που θα σε νανούριζαν τα βράδια με καταιγίδες και κεραυνούς που θα φοβόσουν. Έμαθα όλα τα παραμύθια που θα ήθελες να ακούσεις τα βράδια γύρω από το τζάκι σε μια φωτιά. Και είμαι εδώ και είμαι πάντα κοντά σου. Γιατί είχα ένα λόγο να μείνω και να παραμείνω ζωντανός για σένα.
Ήθελα να μπορώ να σου απαντήσω σε οτιδήποτε με ρωτούσες.Ήθελα να γνωρίζω. Ήθελα να μπορώ να σου το εξηγήσω. Ήθελα να σχεδιάσουμε τον κόσμο ξανά ,Τηλέμαχε, να τον ζωγραφίσουμε να τον ονειρευτούμε με καινούργια χρώματα ήχου και λογικές μουσικές.
Καταλαβαίνω την οργή σου, τον θυμό που νιώθεις ,αλλά είσαι χωρίς στόχο και όραμα. Είναι και δική μου η οργή αυτή, αλλά, δεν θα την χαραμίσουμε χωρίς αυτογνωστική βάση που απαιτείται να κυριαρχεί και να να έχει τα ηνία της άμαξας του Εαυτού. Μη καταδεχτείς μια οργισμένη εκτόνωση εφηβείας και αρχίζεις να σπας βιτρίνες και τζάμια και μη χαραμίσεις ποτέ τον εαυτό σου στο ευτελές.
Ξεκίνησε από τους εχθρούς μέσα σου,
σημασία έχει να προσπαθήσεις,
να χρησιμοποιήσεις το Τόξο με μέτρο και σύνεση
και να γίνεσαι καλύτερος.
Είσαι ο μικρός πρίγκιπας της Ιθάκης και εγώ μια πονηρή αλεπού που προσπαθούσα να σε εξημερώσω κάθε μέρα εδώ και δύο χρόνια σταθερά κοντά σου στο ίδιο ραντεβού.
Λίο Λεόν
21 αιών
και οι πολεμιστές της Ελλάδος
στο καλύβι του Ευμαίου μαζί… με ένα σοφό «Κουϊνι» της Αθηνάς,
σε βλέπουν να περνάς την Πύλη του Νου
στην χαραυγή ενός Χρόνου Επίγνωσης Καθαρού!
Ο δυσσέας και Τηλέμαχος μαζί στο παλάτι της Ιθάκης με ένα νου
και μια καρδιά αυτογνωστική και ένα τριγωνικό καπέλο και μαγικό …σκουφί γυρίζουν τον τροχό της Ιστορίας σε βάση αρμονική
Οδηγίες προς τους Αχαιούς
Οδηγίες προς τους ιδεολόγους Αχαιούς
που αναχωρούν για την ΙΘάκη
με τις απολύτως απαραίτητες αποσκευές,
… βαλίτσες του παράξενου ταξιδιώτη
….και τρόποι καλής συμπεριφοράς άψογων πολεμιστών!
Τα τείχη πέσανε και η ανθρωπότητα γνώρισε
μια λεηλασία και μια άλωση.
Μη επαναλαμβάνετε την ιστορία!
Μη επιμένετε αιματηρή στη άλωση της Τροίας.
Μη συμπεριφέρεστε σαν Αγαμέμνονες
εμμένοντας σε μια εξουσία
και αρπάζετε τις ιέρειες από τον Αχιλλέα.
Μη σκοτώνετε τους τσάρους και δολοφονείτε μαζί και τα παιδιά τους.
Μη γκρεμίζετε και καταστρέφετε
τα καταστήματα, τους τοίχους και τα μάρμαρα.
Δεν χρειαζόμαστε άλλες δικτατορίες ούτε του θεού,
ούτε των δυνατών φύρερ, ούτε του προλεταριάτου,
ούτε ένα πλιάτσικο επίδειξης και απλής εκτόνωσης.
Μη συμπεριφέρεστε σαν πεινασμένοι πειναλέοι πλιατσικολόγοι
που δεν έχουν ξαναφάει ποτέ στην ζωή τους.
Μη τραυματίζετε την δημοκρατία έστω και αυτήν…. της επίφασης.
Μη καταργείτε το κοινοβούλιο δημιουργώντας μια αχαϊκή χαοτική κατάσταση.
Οι φιλόσοφοι δοκίμασαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο,
Οι μαρξιστές φιλόσοφοι αποπειράθηκαν να το αλλάξουν,
ξεχάσαν όμως να αλλάξουν τον εαυτό τους.
Οι επαναστάτες Οδυσσείς
ξεκινούν την επανάσταση από τον εαυτό τους,
στοχεύοντας σε μια βαθιά προσωπική μεταμόρφωση.
Οι πραγματικοί επαναστάτες
είναι αυτοί που άλλαξαν
πρώτα τον εαυτό τους!
Καμία αλλαγή στον κόσμο δεν μπορεί να γίνει πια χωρίς ,
τις πραγματικές προσωπικές υπεύθυνες
αλλαγές των αυτοσυνειδητών πολιτών.
Αναζητήστε την Ιθάκη!
Γίνετε Μενέλαοι, Νέστορες, Οδυσσείς και επιστρέψτε
… πίσω στην πατρίδα!
Περιμένετε την συνάντηση με τον Τηλέμαχο!
ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ
…σε μια Επιστροφή από τον Ντο έως το Σι!
και …σε μια του ευθέους δρόμου κυκλική στροφή!
12 Ιανουαρίου, 2011
Επιστολή προς τους Τρώες
Επιστολή προς τους υλιστές Τρώες!
Μια σύντομη ανοικτή συμβουλευτική επιστολή
…προς στους Τρώες,
τους έχοντες και κατέχοντες και σε όσους διακατέχονται από την …Τρωαδίτικη παλαιομοδίτικη συσσώρευσης πλούτου. Την αστική και μικροαστική νοοτροπία μαζί με μια αχόρταγη απληστία.
.Προς Τρώες
Μη συσσωρεύετε υπερβολικά πλούτη και αγαθά μαζί με την γνώση για την απόκτηση τους υφαρπάζοντας ότι όμορφο υπάρχει και ανήκει σε όλους και τον πλανήτη.
Μη κλείνεστε και υψώνετε τείχη νομίζοντας ότι θα είστε ασφαλείς.
Δεν υπάρχουν τείχη, κάμερες ασφαλείας και φρουροί που θα μπορούσαν να σας προστατεύσουν από εξοργισμένους απελπισμένους Αχαιούς.
Μη χρησιμοποιείτε τον θεό σαν άλλοθι
για να αυξάνετε περιουσίες και να γεμίζετε τα θησαυροφυλάκια σας.
Μη εμφανίζεστε με χρυσοποίκιλτα ρούχα ακριβά.
Μη ρωτάτε σαν την Μαρία Αντουανέτα, γιατί αυτοί οι ταλαιπωρημένοι πολιορκητές
“δεν τρώνε παντεσπάνι”.
Η απάντηση βρίσκεται μόνο στις γκιλοτίνες και είναι αργά για να διορθώσετε τα λάθη σας.
Είναι αργά για να συνειδητοποιήσετε,
πως σε ένα κόσμο που οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα και τα παιδιά οδηγούνται στην πορνεία,
δεν μπορείτε εσείς να έχετε δύο πισίνες , ούτε καν μία, αν υπάρχει έστω και ένας άλλος που δεν έχει που να κοιμηθεί,
150 ακίνητα και τουαλέτες μια χρήσεως εκατομμυριών ευρώ.
Δεν υπάρχουν ασφαλή τείχη να σας προστατεύσουν ακόμη και αν ένα μέρος τους, έχει γίνει από τους θεούς, ούτε να κρατήσουν τις μετοχές και τα χρηματιστήρια ψηλά.
Θα καταρρεύσουν σαν χάρτινοι πύργοι και θα κλάψετε πολύ
πικρά για αυτή της αρπαγή της αδελφής των Διόσκουρων και
της όμορφης κόρης του Δία.
Βγείτε από τα τείχη, αγκαλιάστε τους συνανθρώπους σας ειλικρινά,
μοιράστε δίκαια τον πλούτο,
γιατί η μεγάλη οικονομική ψαλίδα και διαφορά
δημιουργεί την κοινωνική αδικιά και διαφθορά.
Αγκαλιάστε τους συνανθρώπους σας
και όχι με υποκρισίες και δήθεν φιλανθρωπίες
σε πανάκριβα γκαλά
και ενωθείτε μαζί τους σε ένα ταξίδι επιστροφής
στην πατρίδα του Ανθρώπου με νοημοσύνη
απλότητα και συνειδητά.
Αναρωτηθείτε για την δικαιοσύνη
και την ανθρωπιά.
Δεν μπορείτε να κοιμάστε εσείς ήσυχοι πια
αν οι υπόλοιποι υποφέρουν
εξ αιτίας σας βαθιά.
ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ…στα τείχη της Τροίας
με ξύλινα άλογα και ξύλινα σπαθιά
21η θέση αριστερά πάνω
σε διάζωμα συμπεριεκτικό.
Στο βάθος δάσος και κήπος και ένα έργο θεατρικό!
Τα τραγούδια της Λάϊον 