3 Νοεμβρίου, 2010
Τα βιβλία
που διαβάσαμε στον….Φ. Ο καιρός του Τόξου
5
Τη σκάλα του θαλάμου της την αψηλή κατέβη,πήρε ώριο γυριστό κλειδί στο μαλακό της χέρι,χαλκένιο και με φιλντισί χερούλι ταιριασμένο.Ως στο στερνό το θάλαμο πηγαίνει με τις βάγιες,που κοίτουνταν οι θησαυροί του βασιλέα κρυμμένοι,
10
χαλκός, χρυσάφι, σίδερο περίτεχνα εργασμένο.Είχε και πισοτέντωτο δοξάρι και φαρέτρα,που μέσα της ήταν πολλές στεναχτερές σαγίτες.Από τη Λακεδαίμονα τά ‘χε ο Δυσσέας φερμένα,του ομοιόθεου του Ίφιτου, γόνου του Ευρύτου δώρα.
15
Στου Ορσίλοχου ανταμώθηκαν του αντρείου στη Μεσσήνη,σαν πήγε ο Οδυσσέας εκεί για χρέος που όλ’ η χώρατου χρώσταγε· τι πρόβατα τρακόσα από το Θιάκιμε τους βοσκούς αρπάξανε και φύγαν Μεσσηνίτεςμε πλεούμενα πολύσκαρμα· και μακρινό ταξίδι
20
πήγε ο Δυσσέας ζητώντας τα, μικρός πολύ κι αν ήταντι ο κύρης του τον έστειλε και του Θιακιού οι γερόντοι.Και πάλε ο Ίφιτος εκεί φοράδες δώδεκα ήρθενα βρη χαμένες, που γερά βυζάνανε μουλάρια·αυτές δα που του γίνανε χάρος και μαύρη μοίρα,
25
κατόπι, στον αντρειόψυχο του Δία το γιό σαν ήρθε,τον Ηρακλή, το γνωριστή κάθε έργου φημισμένου,που ο άνομος στο σπίτι του τον έσφαξε, αν και ξένο,και μήτε θεό δε ντράπηκε, και μήτε το τραπέζιπου τότες του παράθεσε· μόνε κι εκείνον σφάζει,
30
και τις βαριόνυχες κρατάει φοράδες στο παλάτι.Αυτές ζητώντας ο Ίφιτος, τον Οδυσσέα ανταμώνει,και το δοξάρι τού ‘δωσε, που ο Εύρυτος ο μέγαςκρατούσε μιά φορά, μα πριν πεθάνη τό ‘χε αφήσειτου γιού του στα παλάτια του. Και τότε ο Οδυσσέας
35
τού ‘δωκε κοφτερό σπαθί και δυνατό κοντάρι,αρχή φιλίας γκαρδιακής· μα οι δυό δε γνωριστήκανκαι σε τραπέζι, γιατί ο γιός του Διός είχε σκοτώσειτον Ίφιτο το θεόμοιαστο, που τού ‘δωκε το τόξο.Στον πόλεμο σαν έβγαινε με πλοίο ο Οδυσσέας,
40
τ’ άφηνε σπίτι, θύμημα του αγαπητού του φίλου,και μόνο στην πατρίδα του κρατούσε εκείνο τ’ όπλο.
Σαν έφτασε στο θάλαμο η τρισεύγενη γυναίκα,και στο κατώφλι ανέβηκε το δρένιο, που τεχνίτηςτό ‘χε σκαλίσει ξυλουργός, και το ίσιωσε με στάφνη,
45
και παραστάτες έστησε, κι έβαλε ωραίες θύρες,αμέσως τότες το λουρί ξελύνει απ’ την κρικέλα,χώνει ίσια μέσα το κλειδί, τους σύρτες βρίσκει αντίκρυ,τους σπρώχνει, και καθώς βογγάει μες στο λιβάδι ταύροςπου βόσκει, όμοια βόγγησαν κι οι θύρες οι πανώριες,
50
με του κλειδιού το βάρεμα, κι ανοίξανε ομπροστά της.Ανέβηκε στο πάτωμα με τα πολλά τ’ αρμάρια,και μέσα με τις φορεσές τις μοσκομυρισμένες·κι απλώνοντας το χέρι της, ξεκρέμασε το τόξομε το θηκάρι, που λαμπρό παντούθε φεγγοβόλα.
55
Καθίζει, και περίλυπη στα γόνατα το παίρνει,βγάζει το τόξο, κι αρχινάει το κλάμα βλέποντάς το.Και σάνε καλοχόρτασε τα δάκρυα και το θρήνο,ξεκίνησε στο μέγαρο προς τους λαμπρούς μνηστήρες,κι ήρθε το πισοτέντωτο κρατώντας το δοξάρι,
60
και τη φαρέτρα με πολλές στεναχτερές σαγίττες.Φέρναν κι οι παρακόρες της κασέλα γεμισμένημε σίδερο και με χαλκό, τα σύνεργα του αφέντη.Κι η ζουλεμένη αρχόντισσα σαν πήγε στους μνηστήρες,σιμά στο στύλο στάθηκε της δουλεμένης στέγης,
65
σηκώνοντας στην όψη της το λιόλαμπρο φακιόλι,[ με τις παραστεκάμενες δεξιά κι αριστερά της ].και στους μνηστήρες μίλησε κι αυτά τους είπε τότες·
Τη δ’αρ’επι φρεσί θήκε θεά γλαυκώπις Αθήνη ,κούρη Ικαρίοιο,
Κλίμακα δ’υψηλήν προσεβήσετο οίο δόμοιο είλετο δε κληίδ’ευκαμπέα
Βη δ’ίμεναι θάλαμόνδε συν αμφιπόλοισι γυναιξίν έσχατον.
Ένθα δε οι κειμήλια κείτο άνακτος χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος.
δώρα τα οι ξείνος Λακεδαιίμονι δώκε τυχήσας Ίφιτος Ευρυτίδης, επιείκελος αθανάτοισι,
…Η δ’ότε δη θάλαμον τον αφίκετο δία γυναικών, ξέσσεν επισταμένως
αυτίκα’αρ’η ιμάντα θρώς απέλυσε κορώνης εν δε κλ紨ιδ’ήκε, θυρέων οχήας άντα τιτυσκομένη τα δ’ανέβραχενν ήϋτε τάυρος βοσκόμενος λειμώνεσι.
Η δ’επεί ουν τάρφθη πολυδακρύτοιο γόοιο βη π’ίμεναι μεγαρόνδε
Αυτίκα δε μνηστήρσι μετήυδα και φάτον μύθον.
«κέκλυτέ μευ, μνηστήρες αγήνορες, οι τόδε δώμα εχράετ’εσθέμεν
Ουδέ τι’άλλην μύθου ποι’ησασθαι επισχεσίην εδύνασθε αλλ’εμ’ε ιέμενοι γήμαι θέσθαι γυναίκα. Αλλ’αγετε, μνηστήρες επεί τόνδε φαίνεται άεθλον.
Ος δε ρ紨ιτατ’ενττανυση βιόν εν παλάμησι και διοστεεύση
ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ
16 Οκτωβρίου, 2010
Οι κατοικίες των θεών του Ολύμπου
Οι Έλληνες θεοί είναι ακόμη και σήμερα μια πνευματική πραγματικότητα.
W. F Otto
Με τα λόγια αυτά άρχισε την διάλεξη του ο Πάνος Κουλέρμος τον Ιούνιο του 1999 παρουσιάζοντας τα σπίτια των θεών του Ολύμπου.Και συνεχίζοντας μίλησε, για την Έλληνική περιπέτεια και την ιδέα της αρχιτεκτονικής.
Η έρευνα για τα σπίτια των θεών που βρίσκονται στην ανατολική ζωφόρο του Παρθενώνα έργο του Φειδία εμπνευσμένο από τον 28ο Ομηρικό ύμνο προς την Αθηνάς άρχισε το 1995 με προβληματισμό για την χωρική οργάνωση και την μορφή ενός θεϊκού σπιτιού και εδικά για το σπίτι του Δία.
Μετά από αρκετούς μήνες σκέψης και έρευνας κατέληξα στο συμπέρασμα πως ένα σπίτι για θεό δεν πρέπει να έχει σχέση με αρχετυπικές οργανωτικές και λειτουργικές τυπολογίες μορφές και κλίμακα.
Έτσι με αυτά τα κριτήρια προσπάθησα να ερμηνεύσω και τμηματικά τον χαρακτήρα το ήθος και την συμπεριφορά του εκάστοτε θεού συνδέοντας τα με τις πλατωνικές και άλλες στερεές πολυεδρικές στο χώρο μορφές, με αλληγορικές αναφορές και συνειρμούς. Ο κύβος εκφράζει την ενότητα και οντότητα των θεών στον ουράνιο χώρο. Και είναι μια πρόταση για πιο αφηρημένη εικονογραφία.
Το σπίτι του Δία, της Ήρας, του Ποσειδώνα και του Ήφαιστου.
Το σπίτι του Απόλλωνα του Άρη, του Ερμή και του Διόνυσου
Το σπίτι της Αθηνάς, της Άρτεμης , της Δήμητρας και της Αφροδίτης
Τα σπίτια των ονείρων μας!
Των ονειρευτών…. αστεριών ενός ουρανού στερεοποιητικού
του ανθρωπίνου σώματος και πνεύματος και μιας ψυχής,
φλόγας όρθιας και άσβεστης.
31 Μαΐου, 2010
Ο δράκος της Ανατολής
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΠΡΟΥΣ ΛΗ BRUCE LEE: A WARRIOR’S JOURNEY
Για πρώτη φορά θα παρακολουθήσετε σκηνές από την ταινία που δεν πρόλαβε να τελειώσει ο Mπρους Λη καθώς και σκηνές από την προσωπική του ζωή…
Μη στρέφεις ποτέ την πλάτη σου στον εχθρό, ακόμη… και αν του έχεις χαρίσει την ζωή!Θα σου την φέρει πισώπλατα!
Καράτε Ντο
Η ήρεμη δύναμη! Φιλσοσφία και τεχνική!
Γ. Καραστεργίου.
Το καράτε εμφανίστηκε πριν από 2000 χρόνια, αλλά συστηματοποιήθηκε στην Οκινάουα κατά τον 17 αιώνα από τους κατοίκους όταν σε κάποια πολιορκία οι Ιάπωνες τους στέρησαν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν όπλα για λόγους αυτοάμυνας. Αρκετοί αναφέρουν ότι ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα με την μορφή του Παγκρατείου και διαδόθηκε από τον Αλέξανδρο που δίδαξε την άοπλη τέχνη σε μοναχούς στα σύνορα της Κίνας. Καράτε σημαίνει γυμνό χέρι και είναι ένα άθλημα με σκοπό την διάπλαση του σώματος και την διαμόρφωση του χαρακτήρα. Βασίζεται στην συνεχή άσκηση και την ηθική συμπεριφορά. Ο νους τα χέρια και τα πόδια συντονίζονται σε μια διαρκή ετοιμότητα και ικανότητα ώστε να αντιμετωπίζεται και να αναχαιτίζεται οποιαδήποτε επίθεση αποτελεσματικά.Είναι ψυχοσωματική άθληση μια τέχνη χωρίς τέχνη και έχει τις ρίζες της στο υποσυνείδητο μ μια ανώτερη πειθαρχία της ψυχής και μια αρμονική ενότητα με το σώμα.Το καράτε και οι πολεμικές τέχνες επηρεάστηκαν από το ζεν όσο αναφορά την κοινωνική και ηθική συμπεριφορά και αντανακλά το πνεύμα της αποστασιοποίησης του αθλητή. Η νίκη ξεκινάει από την μάχη που κερδίζει πρώτα κάνει μέσα του.
…απόσπασμα από το βιβλίο του
Τα τραγούδια της Λάϊον 