5 Ιουνίου, 2010
Η γυναίκα της Αργεντινής
Η ιστορία μιας γυναίκας!
Μια «αγία» από τα καμπαρέ της Αργεντινής στα μπαλκόνια της εξουσίας!
Η φωτογραφία της βρίσκεται ακόμη κρεμασμένη στα σαλόνια πολλών σπιτιών στην Αργεντινή. Γεννημένη σε ένα χωριό σε απόσταση 200 περίπου χιλιομέτρων από το Μπουένος Αϊρες, η Εύα Μαρία Ιμπαργκούρεν, νόθα κόρη του εύπορου Χουάν Ντουάρτε και της καλλονής Χουάνα Ιμπαργκούρεν, έμελλε να προκαλέσει στη σύντομη ζωή της έντονα και αντιφατικά πάθη. Οταν πέθανε, από καρκίνο, το 1952, σε ηλικία 33 ετών, ήταν παγκοσμίως γνωστή ως Εύα Περόν ή απλώς Εβίτα.
Ο θάνατος δεν επισκίασε τη φήμη της Εύας Περόν ¬ το αντίθετο. Το φάντασμα της Εβίτας συνέχισε να πλανάται επί δεκαετίες πάνω από τον…… δημόσιο βίο της Αργεντινής, ενώ το ταριχευμένο πτώμα της έμπαινε και έβγαινε, ανάλογα με τις διακυμάνσεις της πολιτικής, στη χώρα! Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 το εξαιρετικά επιτυχημένο μουσικό υπερθέαμα των Αντριου Λόιντ Γουέμπερ και Τιμ Ράις έδωσε νέα ώθηση στο φαινόμενο Εβίτα, δίνοντας μυθικές διαστάσεις στην ξανθομάλλα σύζυγο του Χουάν Περόν. Η ταινία του Αλαν Πάρκερ με πρωταγωνίστρια τη Μαντόνα επιτείνει ακόμη περισσότερο τη σύγχυση. Ποια ήταν η πραγματική Εβίτα; Πού τελειώνει η μυθοπλασία και πού αρχίζει η πραγματικότητα;
Η Μαρία Εύα Ντουάρτε ντε Περόν γεννήθηκε στις 7 Μαΐου του 1919 στο Λος Τολδος στην Αργεντινή. Ήταν η δεύτερη σύζυγος του προέδρου της Αργεντινής Χουάν Ντομίνγκο Περόν (1895-1974) και Πρώτη Κυρία της Αργεντινής από το 1946 μέχρι το θάνατο της στις 26 Ιουλίου του 1952. Συχνά την αναφέρουν απλά ως Εύα Περόν ή με το υποκοριστικό Εβίτα.Οι γονείς τις Juan Duarte και Juana Ibarguren δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Ο πατέρας της ήταν αριστοκράτης και ζούσε στην γειτονική Chivilcoy, με την σύζυγό του και τα παιδιά του. Η μητέρα της Eva ήταν ερωμένη του. Εκείνη την περίοδο, στην αγροτική Αργεντινή, ήταν σύνηθες για έναν εύπορο άνδρα να δημιουργεί πολλές οικογένειες, εκτός της νόμιμης. Μόλις η Eva έγινε ενός έτους, ο Juan Duarte, γύρισε πίσω στο Chivilcoy, στην νόμιμη οικογένειά του, εγκαταλείποντας την Juana Ibarguren με τα πέντε παιδιά τους, στη φτώχεια.Η μικρή Eva μεγάλωσε χωρίς πλούτη και ανέσεις, στην πιο φτωχική γειτονιά του Junín, επαρχία του Μπουένος Άιρες. Η μητέρα της, κέρδιζε λίγα χρήματα ράβοντας τα ρούχα των γειτόνων, για να ζήσει εκείνη και τα παιδιά της. Η οικογένεια ήταν στιγματισμένη από την εγκατάλειψη του πατέρα, ιδιαίτερα από τότε που ο νόμος στην Αργεντινή ήταν σκληρός με τα νόθα παιδιά. Λέγεται πως, η Eva κατέστρεψε το πιστοποιητικό γεννήσεώς της το 1945 για να σβήσει αυτό το μελανό σημείο από το παρελθόν της.Από μικρή κιόλας η Eva, συμμετείχε σε όλες τις παραστάσεις του σχολείου της με μεγάλο ενθουσιασμό. Όταν είχε ελεύθερο χρόνο, της άρεσε πολύ να πηγαίνει στο σινεμά. Η μητέρα της ήθελε να την παντρέψει, όμως η Eva είχε άλλα όνειρα. Ήθελε να γίνει μεγάλη ηθοποιός. Παρά τις δυσκολίες δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται το μέλλον της. Ήθελε να ξεφύγει από την μίζερη καθημερινότητα στο Junín. Ήταν μαγεμένη από ιστορίες όλων εκείνων των ανθρώπων που έφευγαν από την γενέτειρά τους (και γενέτειρα της Eva) για τις μεγάλες πόλεις και επέστρεφαν κάνοντας λόγο για υπέροχα μέρη, γεμάτα πλούτο, ομορφιά και ευκαιρίες.Έτσι, δεν άργησε να πάρει τη μεγάλη απόφαση. Μετακόμισε στην πρωτεύουσα της χώρας, το Μπουένος Άιρες, για να ασχοληθεί με την υποκριτική. Ήθελε να κάνει καριέρα ηθοποιού στο θέατρο, το ραδιόφωνο και το σινεμά.Η περίοδος που η Eva μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες, δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί και από τις πιο εύκολες. . Η μεγάλη πόλη ήταν ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη την περίοδο εκείνη, λόγω της μετανάστευσης από την παγκόσμια οικονομική ύφεση του 1929. Πολλοί ήταν εκείνοι που προσπαθούσαν να ορθοποδήσουν, που ήθελαν να φύγουν από τη μιζέρια, να βγάλουν χρήματα, να κάνουν κάτι σημαντικό, κάτι μεγάλο, που είχαν όνειρα, όπως και η Eva.
O ερχομός της στην πρωτεύουσα και οι συνθήκες που επικρατούσαν τότε, την έφερε αντιμέτωπη με την σκληρή πλευρά του ονείρου. Κατάλαβε πως ήταν πιο δύσκολο από όσο νόμιζε, να επιβιώσει εκεί χωρίς μόρφωση και, βέβαια, χωρίς γνωριμίες. Στις 28 Μαρτίου του 1935, η Eva κάνει το πρώτο της επαγγελματικό ντεμπούτο, στο έργο με τίτλο «The Perezes Misses», στο Comedias Theater. Την επόμενη χρονιά έκανε μια μικρή περιοδεία με το θέατρο. Δούλεψε επίσης και ως μοντέλο, ενώ συμμετείχε και σε μερικές μελοδραματικές ταινίες, β’ κατηγορίας, στο σινεμά. Κάπως έτσι, πήγαινε η πορεία της καριέρας της Eva, τα πρώτα χρόνια.
Μια κάποια οικονομική σταθερότητα άρχισε να υπάρχει από το 1942, όταν μια εταιρία, η Candilejas, προσέλαβε την Eva, για να «χαρίσει» τη φωνή της στον ρόλο μιας καθημερινής δραματικής σειράς του ραδιοφώνου Radio El Mundo, που ήταν ο σημαντικότερος ραδιοφωνικός σταθμός στη χώρα, την εποχή εκείνη. Λίγο αργότερα, την ίδια χρονιά, υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με έναν άλλον ραδιοφωνικό σταθμό, τον Radio Belgrano, ο οποίος της εξασφάλισε ρόλο σε ένα δημοφιλές ιστορικό δράμα με τίτλο Great Women of History, στο οποίο ενσάρκωσε την βασίλισα Ελισάβετ Α’ της Αγγλίας, την δημοφιλή γαλλίδα ηθοποιό, Sarah Bernhardt και την τελευταία Τσαρίνα της Ρωσίας. Η τύχη μοιάζει να είναι πια με το μέρος της Eva Duarte. Εκτός από την ανοδική πορεία της ως ηθοποιού, κατάφερε τελικά, να γίνει συνιδιοκτήτρια της ραδιοφωνικής εταιρίας Radio El Mundo όπου εργαζόταν. Η οικονομική σταθερότητα που είχε αποκτήσει της προσέφερε και κάποιες ανέσεις. Τώρα μπορούσε να κατοικεί στο δικό της διαμέρισμα, στην περιοχή Calle Posadas. Το 1943, υπολογίζεται, μάλιστα, ότι κέρδιζε πέντε ή έξι χιλιάδες πέσος μηνιαίως, κάτι που την κατέταξε ως μια από τις πιο υψηλά αμειβόμενες ηθοποιούς του ραδιοφώνου, εθνικώς.Ο Pablo Raccioppi, το δεύτερο πρόσωπο που διοικούσε τον ραδιοφωνικό σταθμό, που σύμφωνα με πηγές, μάλλον δεν συμπαθούσε και τόσο την Eva, είχε παρατηρήσει, όμως, πως η ίδια ήταν ένα πραγματικά αξιόπιστο άτομο. Η Eva έκανε και μια σύντομη καριέρα στο σινεμά, με ταινίες που δεν σημείωσαν καμιά ιδιαίτερη επιτυχία.
Τον επόμενο χρόνο αρχίζει η σημαντικότερη περίοδος της ζωής της, αφού η Eva ξεκινάει την ενασχόλησή της με την πολιτική. Είναι μια από τους θεμελιωτές του Argentine Radio Syndicate (ARA).
Στις 22 Ιανουαρίου του 1944 γνωρίζει τον άνδρα της ζωής της, τον συνταγματάρχη Χουάν Περόν (Juan Peron) σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση στο Σαν Χουάν. Οι δυο τους έφυγαν μαζί από την εκδήλωση περίπου στις δύο τα ξημερώματα, κάτι που τράβηξε τα βλέμματα όλων των παρευρισκόμενων. Δεν πέρασε πολύς καιρός από την γνωριμία εκείνη και η Eva Duarte με τον Juan Peron αποφασίζουν να συμβιώσουν. Κάποιοι από τον κύκλο του Peron θεώρησαν την απόφασή του αυτή, μέγα σκάνδαλο. Παρά το γεγονός αυτό, αλλά και την γενικότερη προκατάληψη που υπήρχε τότε για την συμβίωση ανύπαντρων ζευγαριών, ο Juan Peron σύστηνε την Eva στους κύκλους του, φιλικούς και πολιτικούς και της επέτρεπε να είναι στο πλευρό του σε σημαντικές συναντήσεις του με συμβούλους και μέλη της κυβέρνησης.
Για πολλούς είναι ακόμα και σήμερα δύσκολο να καταλάβουν για ποιο λόγο ο Peron άφησε την Eva να συμμετέχει στην πολιτική ζωή, αφού αυτή η κίνηση θα μπορούσε εύκολα να προκαλέσει σκάνδαλο και να ζημιώσει την καριέρα του ως πολιτικού. Κάποιοι ισχυρίζονται πως η Eva Duarte δεν είχε καθόλου γνώσεις για την πολιτική ούτε ενδιαφερόταν για αυτήν προτού γνωρίσει τον Perοn. Γι’ αυτό και ποτέ δεν του έφερνε αντιρρήσεις. Ο ίδιος ο Juan Peron θα πει αργότερα πως επέλεξε σκόπιμα την Eva σαν μαθητευομένη του. Ήθελε μέσα από εκείνη να δημιουργήσει το «δεύτερο εγώ» του. Άλλοι ισχυρίζονταν, πως η ηλικία του Juan Peron ήταν η αιτία που ήθελε να αφήσει την Eva Duarte κάτι σαν διάδοχο του. Όταν γνωρίστηκαν εκείνος ήταν 48 και εκείνη 24. Εκείνος είχε ξεκινήσει μεγάλος την πολιτική του καριέρα.
Το 1945 η Eva Duarte και ο Juan Peron παντρεύονται και εκείνη γίνεται επισήμως κυρία Peron. Το 1946 ο Χουάν Περόν εξελέγη πρόεδρος της Αργεντινής. Κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι χρόνων, η Eva Peron αποκτά δύναμη στα εργατικά σωματεία που στήριζαν τον Peron, μιλώντας στον λαό για τα εργατικά δικαιώματα. Πάνω από όλα ήθελε πάντα να δείχνει πως είναι μια γυναίκα που στηρίζει τον Juan Peron και πιστεύει σε αυτόν. Επίσης, διηύθυνε τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας και ίδρυσε και διηύθυνε το φιλανθρωπικό Ίδρυμα Eva Peron. Ασχολήθηκε, ιδιαίτερα, και πάλεψε για τα δικαιώματα των γυναικών στην Αργεντινή και ίδρυσε και διηύθυνε το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας, το Γυναικείο Κόμμα του Peron.
Η Eva αποδέχεται το χρίσμα των οπαδών του Peron για τη θέση του Αντιπροέδρου της Αργεντινής. Στον αγώνα αυτό έλαβε μεγάλη υποστήριξη από την πολιτική βάση των οπαδών του Peron, χαμηλόμισθους Αργεντινούς και μέλη της εργατικής τάξης γνωστών ως descamisados (χωρίς πουκάμισο). Όμως, η αντιπολίτευση των στρατιωτικών και της υψηλής κοινωνίας σε συνδυασμό με την υγεία της, που άρχιζε να κλονίζεται έντονα, την ανάγκασαν τελικά να αποσύρει την υποψηφιότητά της, πράγμα που πιστεύουν και οι περισσότεροι βιογράφοι της ιστορίας της Eva Peron.
Η ίδια, όμως τότε, είχε πει, πως η μοναδική της φιλοδοξία και βαθιά επιθυμία ήταν, σε εκείνο το μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας, να γραφτεί το όνομα του άντρα της, ελπίζοντας απλά κάπου, σε κάποια υποσημείωση να υπάρχει η αναφορά για μια γυναίκα που προσπάθησε να φέρει ελπίδες και όνειρα στους ανθρώπους του προέδρου, ο οποίος τελικά κατάφερε να τα κάνει πραγματικότητα. Οι οπαδοί του Peron, μέσα από αυτή την εκδήλωση, χαρακτήρισαν την Eva ως ένα ανιδιοτελές άτομο, μια γυναίκα με ήθος και αληθινές αξίες.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η Evita είχε πολλούς επικριτές. Για πολλούς αστούς, το πρόσωπό της Eva Peron εξέφραζε τον αντιδημοκρατικό λαϊκισμό και για κάποιους θεωρήθηκε πως εκμεταλλεύτηκε τη θέση της για να αποκομίσει προσωπικά κέρδη. Είδαν την εμφάνιση του περονισμού και τον ρόλο που έπαιξε η ίδια στην ανάπτυξη του φαινομένου, όχι ως τον χρυσό αιώνα της Αργεντινής, αλλά ως την αρχή των χρόνιων κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων της χώρας.
Η υγεία της Eva Peron, άρχισε να πλήττεται έντονα από το 1951 και χειροτέρευε ολοένα και περισσότερο. Το πρώτο δείγμα εμφανίστηκε, όταν η Eva λιποθύμησε δημοσίως και εγχειρίστηκε λίγες μέρες αργότερα. Παρόλο που αναφέρθηκε πως είχε δεχτεί εκτομή τυφλού εντέρου, στην πραγματικότητα ανέπτυξε επιθετικό καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Η έντονη αδυναμία, η κόπωση και οι συχνές αιμορραγίες ταλαιπωρούσαν διαρκώς την Eva. Ο Juan Peron δεν της γνωστοποίησε την διάγνωση των γιατρών για την κατάσταση της υγείας της, όμως εκείνη ήξερε πως ήταν σοβαρά. Λίγους μήνες μετά την υποψηφιότητά της ως αντιπρόεδρος, η Evita είχε κάνει κρυφά ριζική αφαίρεση μήτρας, σε μια απόπειρα να θεραπευθεί από τον καρκίνο.
Όταν ο σύζυγός της επανεκλέχτηκε ως πρόεδρος της Αργεντινής στις 4 Ιουνίου του 1952, την πρώτη χρονιά που δικαίωμα ψήφου είχαν και οι γυναίκες της Αργεντινής, η Eva τον ακολούθησε στην παρέλαση που έγινε προς τιμήν του. Ήταν τόσο καταβεβλημένη από την ασθένεια, που δεν μπορούσε να σταθεί χωρίς υποστήριξη. Κάτω από το χοντρό παλτό της είχε στηθεί ένα μηχάνημα υποστήριξης ώστε να μπορεί να μένει όρθια και να χαιρετάει τον κόσμο μέσα από το ανοιχτό αυτοκίνητο. Πήρε τριπλές δόσεις φαρμάκων για να μην πονάει, πριν αλλά και μετά το γεγονός. Λίγες μέρες μετά, έλαβε από το Κογκρέσο της Αργεντινής τον επίσημο τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους.Δυστυχώς, ο καρκίνος από τον οποίο υπέφερε η Eva, προχώρησε κάνοντας μετάσταση στους πνεύμονες και ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην Αργεντινή που υποβλήθηκε σε χημειοθεραπείες, οι οποίες τελικά δεν την βοήθησαν.
Η Evita Peron πέθανε στα τριάντα τρία της χρόνια, στις 26 Ιουλίου του 1952 η είδηση έγινε γνωστή άμεσα, σε ολόκληρη τη χώρα. Η Αργεντινή σώπασε. Έκλεισαν μαγαζιά, κινηματογράφοι, ρεστοράν και στα ραδιόφωνα οι εκφωνητές πληροφορούν τον κόσμο για την δυσάρεστη είδηση λέγοντας πως η Eva Peron πέρασε στην αιωνιότητα. Λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή θα πει: «Θα πεθάνω μα θα επιστρέψω και θα είμαι χιλιάδες». Στον τάφο της μπορεί να διαβάσει κανείς την επιγραφή «Μην κλαις για μένα, Αργεντινή. Θα είμαι πάντοτε κοντά σου».Μετά τον θάνατό της το Βατικανό έλαβε 40.000 γράμματα που ζητούσαν να ανακηρυχθεί αγία.
Ο Juan Peron, ταρίχευσε το πτώμα της και το εξέθεσε σε δημόσιο προσκύνημα. Φαίνεται πως αυτό ήταν περισσότερο δική του επιθυμία και όχι δική της. Κάποιοι είπαν πως υπολόγιζε ότι η απήχησή της στον λαό θα εξασφάλιζε την παραμονή του στην εξουσία. Βέβαια, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πήγαν να «αποχαιρετήσουν» την Evita, όμως ο Juan Peron ανετράπη πραξικοπηματικά από το στρατό, το 1955, τρία χρόνια μετά το θάνατο της συζύγου του. Πάνω από 40 χρόνια κυβέρνησαν οι στρατιωτικοί την Αργεντινή και η χώρα γνώρισε τη διαφθορά, την κοινωνική αναταραχή και οικονομικά προβλήματα.
Το νέο καθεστώς θεώρησε το πτώμα της Evita επικίνδυνο πολιτικό σύμβολο, και έτσι, εστάλη στην Ευρώπη. Η μακάβρια περιπέτεια του πτώματος της Eva Duarte Peron τελείωσε (σχεδόν) το 1971, όταν αυτό επεστράφη στον Peron, ο οποίος βρισκόταν στη Μαδρίτη. Το πήρε μαζί του στην Αργεντινή, όταν επέστρεψε το 1974…Τελικά, λίγο καιρό αργότερα, θα ανακηρυχθεί και επίσημα αγία, η Santa Evita.
Η ιστορία της έγινε κομμάτι της μαζικής κουλτούρας και αντικείμενο θεατρικών παραστάσεων άλλα και του φημισμένου μιούζικαλ, με τίτλο Evita. H μεταφορά του έργου «Evita» στη μεγάλη οθόνη, θα γίνει με τη μουσική του Άντριου Λόιντ Βέμπερ, τους στίχους του Τιμ Ράις και σκηνοθεσία από τον Άλαν Πάρκερ. Πρωταγωνιστούν οι Μαντόνα (Evita), Αντόνιο Μπαντέρας (Che) και Τζόναθαν Πράις (Juan Peron). Το μιούζικαλ βασίζεται στα γεγονότα που συνδέθηκαν με την άνοδο στην εξουσία του Juan Peron, στην Προεδρία της Αργεντινής και στο ρόλο που διαδραμάτισε σε αυτά η δεύτερη σύζυγός του, Eva Peron. Επίσης, περιγράφεται η διαδρομή της Eva Duarte από την φτωχική ζωή της, στο θέατρο και στην πολιτική.
Η ταινία είχε θερμή αποδοχή από τους κριτικούς και προτάθηκε για πέντε βραβεία Όσκαρ. Τελικά κέρδισε αυτό του Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το «You Must Love Me». Επίσης προτάθηκε για πέντε Χρυσές Σφαίρες και κέρδισε τις τρεις: Καλύτερης Ταινίας – Κωμωδία ή Μιούζικαλ, Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού («You Must Love Me») και Καλύτερης Ηθοποιού σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ (Μαντόνα). Η ταινία, επίσης, κατέχει το ρεκόρ αλλαγής κουστουμιών για την πρωταγωνίστρια. Η Μαντόνα φόρεσε 85 κοστούμια, 39 καπέλα, 45 ζευγάρια παπούτσια και 56 ζευγάρια σκουλαρίκια. Όλα βασισμένα σε πραγματικά ενδύματα της Eva Peron, μερικά από τα οποία φυλάσσονται ακόμη και σήμερα στην Αργεντινή. Το προηγούμενο ρεκόρ αλλαγής κοστουμιών ανήκε στην ηθοποιό Ελίζαμπεθ Τέιλορ για την ταινία «Κλεοπάτρα». Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Άλαν Πάρκερ, κάνει και αυτός ένα μικρό πέρασμα από την ταινία υποδυόμενος έναν οργισμένο σκηνοθέτη.
Το νεκροταφείο της Recoleta στο Μπουένος Αϊρες, ήταν η τελευταία κατοικία της Evita, σε οικογενειακό τάφο. Κάθε χρόνο, στις 26 Ιουλίου, εκατοντάδες άνθρωποι περνούν από εκεί για να αφήσουν λίγα λουλούδια, ενώ πολλοί επισκέπτονται το σπίτι που γεννήθηκε στο Λος Τόλδος. Και καθημερινά, όμως, πολλοί επισκέπτες πηγαίνουν εκεί, αφού το μέρος λειτουργεί και ως μουσείο.
Οι περονιστές στην Αργεντινή δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με τον τρόπο που αποδίδουν οι Γουέμπερ και Ράις την προσωπικότητα της Εβίτα, ιδιαίτερα δε με τη μονοδιάστατη εικόνα της ως λαϊκής ηθοποιού που εκμεταλλευόταν τα κάλλη της για να αποκτήσει την εύνοια των ανδρών και να ανέλθει κοινωνικά.
Η Εβίτα δεν ήταν μια απλή ηθοποιός του ραδιοφώνου, άξια μόνο για λαϊκά μελοδράματα. Οταν ο Περόν συγκρούστηκε με άλλα μέλη της κυβέρνησης και συνελήφθη, η αντίδρασή του ήταν να πέσει στα γόνατα και να ικετεύσει τον οίκτο των συναδέλφων του στρατιωτικών. Αντιθέτως, η Εβίτα οργάνωσε τις διαδηλώσεις των εργατών χάρη στις οποίες επετεύχθη η απελευθέρωσή του. Τον Φεβρουάριο του 1945 ο Περόν σάρωσε στις εκλογές. Η Εβίτα, που αναφέρεται ως «μαχητική φεμινίστρια», ήταν η εμπνεύστρια σειράς μέτρων πρόνοιας υπέρ των κατώτερων στρωμάτων που της εξασφάλισαν τη λατρεία των λαϊκών μαζών και την αντιπάθεια των ανώτερων τάξεων. Η προσωπική συμβολή της στο μείγμα μιλιταρισμού και λαϊκισμού που αποτέλεσε την ιδεολογία, τον «justicialismo», του περονιστικού καθεστώτος ήταν ανεκτίμητη και η δημοτικότητά της ανυπολόγιστη. Στο απόγειο της σταδιοδρομίας της η Εύα Περόν ήταν «η ισχυρότερη γυναίκα στη Νότια Αμερική». Ηταν άλλωστε η ψήφος των γυναικών που εξασφάλισε την επανεκλογή του Περόν το 1952.
Αξιοσημείωτη ιστορική παρατυπία συνιστά η παρουσία στο μιούζικαλ των Γουέμπερ και Ράις του επαναστάτη Τσε, συντρόφου του Φιντέλ Κάστρο. Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ουδέποτε συνάντησε τους Περόν. Οι ανακρίβειες και η μελοδραματική εικόνα της Εβίτας, ως ελαφρών ηθών αρτίστας με κύριο ενδιαφέρον τις ερωτικές περιπέτειες, ήταν ο ένας λόγος όπου τα γυρίσματα της ταινίας του Αλαν Πάρκερ συνάντησαν τέτοια αντίδραση στην Αργεντινή. ο άλλος ήταν η επιλογή της Μαντόνα για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τελικά η αμερικανίδα σταρ πέτυχε η σκηνή όπου η Εβίτα τραγουδά το τραγούδι «Don’t cry for me, Argentina» να κινηματογραφηθεί στο μπαλκόνι της Casa Rosaria, από όπου η πραγματική Εβίτα μιλούσε στα πλήθη. Πώς το κατάφερε αυτό το «material girl»; Ενα δείπνο με τον πρόεδρο Κάρλος Μένεμ έπαιξε αποφασιστικό ρόλο. Φαίνεται ότι οι ισχυροί άνδρες της Αργεντινής εξακολουθούν να έχουν αδυναμία σε ωραίες καλλιτέχνιδες με οξυζεναρισμένο ξανθό μαλλί.
«Put me down for a lifetime of success. Give me credit, I’ll find ways of paying.». Eva Perón
Δεν κλαίνε, Εβίτα, όσοι έζησαν τολμηρά και πληρώσαν την επιτυχία και την συμφωνία πίστωσης λογαριασμού!
Madonna – Evita – 11 Don’t Cry for Me Argentina (1996)
Τα τραγούδια της Λάϊον 