3 Δεκεμβρίου, 2014
10.Το Άπειρο των Ομηρικών Επών
ερμηνεία επιστήμη πολιτική με πρότυπο καινοτόμο τρόπο.
της ομορφιάς και της τιμής στην Ελλάδα
σε κοινό γεωμετρικό τόπο συνάντησης με θέμα :
24 Δεκεμβρίου, 2013
Αλεξανδρινοί Ουρανοί
Η κοσμοϊστορική πρώτη διαδικτυακή συνέντευξη του Αλέξανδρου στην Ομηρική Πολιτεία και το δώρο του στον νικητή του διαγωνισμού.
Βρήκαμε τον Αλέξανδρο στο μονοπάτια των αθανάτων των αετών και των αστεριών, τον ρωτήσαμε σε β΄ Ενικό ευγενείας και μας απάντησε ευθέως σε όλα τα ερωτήματα με τον τρόπο του μεγάλου στρατηγού σε απαντήσεις καθαρού ουρανού αλεξανδρινής διαυγείας . Σύντομα λακωνικά και ουσιαστικά. Πάνω απ΄όλα μας έχει απαντήσει αληθινά με την ίδια του την ζωή και την επιλογή.
Χαίρε μεγάλε στρατηγέ των Ελλήνων! Η πρώτη ερώτηση απορία από την Ομηρική Πολιτεία είναι η εξής:
- Πως κατέκτησες των κόσμο;
-Τον κόσμο δεν τον κατέκτησα. Τον γνώρισα τον ερωτεύτηκα ως έφηβος και αυτός με αγάπησε σαν θεό του τον ταξίδεψα τον εξερεύνησα τον θαύμασα γιατί ήταν στο πεπρωμένο μου και ο δρόμος της καρδιάς μου και ένας δρόμος με λεοντόκαρδη καρδιά.
Την καρδιά μου.
-Έχεις δεχθεί όμως και αρκετές επικρίσεις για το έργο σου;
-Μόνο όποιος δεν κάνει τίποτα δεν κάνει λάθος , έχω κάνει και λάθη . Το έργο μου κατανοείται και εκτιμάται μόνο από τους ισάξιους και ομοίους μου .
-Ποιος ήταν ο άνθρωπος ή ο θεός που σε επηρέασε περισσότερο στη ζωή σου;
-Εκτός από τους γονείς μου που ήταν ισχυρές προσωπικότητες και οι δυο τους , ο Φίλιππος μου έδωσε την δύναμη και η Μυρτάλη Ολυμπιάδα τη μυστική γνώση που κατείχε, οι δάσκαλοι μου. Ο Αριστοτέλη,ς μου δίδαξε την λογική και ο Διογένης τη ελεγχόμενη τρέλα .Θεός μου η Αθηνά παρ όλο που δεν την άκουσα πάντα κάνοντας όλα τα λάθη της άγριας νιότης μου προσπαθούσα να γίνω σοφός και να ενώσω όλες αυτές τις πλευρές και τις ισχυρές επιρροές.
-Ποιον ορισμό θα έδινες για σένα με μια ΛΕΞΗ, τι είσαι, τι ήσουν;
-ΚΥΝΗΓΟΣ, την Εποχή των Ονείρων ήμουν κυνηγός, την Εποχή των Ανέμων είμαι ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΣ
-Τι σημαίνει Ονειρευτής;
-Σημαίνει την κατάκτηση της Αθανασίας στην Αιωνιότητα του Πνεύματος. Την δυνατότητα να ταξιδεύεις στον χρόνο στον χώρο με τα φτερά της Γνώσης. Να επιστρέφεις από την Δύση ξεκινώντας από την Ανατολή σοφότερος και ωριμότερος, ολοκληρωμένος.
-Επιστρέφεις από την Δύση ;
-ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ με τα δώρα του Πνεύματος μέσα από την ενοποίηση των δυνάμεων και των γνώσεων της φυσικής της μεταφυσικής της τέχνης της λογοτεχνίας της βιολογίας των μαθηματικών της μουσικής της ιστορίας στη μεγάλη ΕΝΟΤΗΤΑ της εξελισσόμενης συνείδησης.
-Τι θα συμβούλευες τους σημερινούς νέους;
-Να διαβάζουν τα Ομηρικά Έπη, να τα μελετούν και να τα χρησιμοποιούν σαν φάρο χάρτη και οδηγό στη ζωή για να μη χαθούν.
-Για ποιο λόγο να το κάνουν αυτό;
-Γιατί μόνο έτσι μπορούν να γίνουν πολεμιστές και ο μόνος τρόπος να ζήσεις να πεθάνεις να περπατήσεις όρθιος σε αυτή τη γαλαζοπράσινη μικρούλα γη είναι μόνο ως πολεμιστής , διαφορετικά σέρνεσαι και απλώς φυτοζωείς. Η Αθηνά, την πρώτη τάξη που έφτιαξε στην αγαπημένη της πολιτεία ήταν την τάξη των πολεμιστών για να προστατεύουν να φυλάττουν να υπερασπίζονται την χώρα και τους πολίτες της.
_Πολεμιστής σημαίνει ΠΟΛΕΜΟΣ, δεν είναι πολύ κουραστικό αυτό . Πόσο και γιατί να πολεμά κανείς δεν πρέπει να ξεκουράζεται .Πότε και πως θα μιλήσουμε για την ΕΙΡΗΝΗ , δεν την χρειαζόμαστε;
-Πόλεμος σημαίνει ΖΩΗ και είναι ο πατέρας της . Η ζωή αρχίζει με μια πολεμική πράξη. Αυτή του σπερματοζωαρίου βέλους να κατακτήσει ένα εύκαμπτο τόξο ωάριο διεκδικώντας την ύπαρξη του . Ειρήνη σημαίνει ομοιόσταση ισορροπία των συστημάτων των λειτουργιών της φυσικής ύπαρξης και αρμονική συνεργασία μεταξύ τους. Είναι η μητέρα της ζωής και της φροντίδας της συντήρησης της, αν δεν υπάρχουν όμως τα λευκά αιμοσφαίρια και τα αντισώματα να πολεμήσουν στην πρώτη δεύτερη και τρίτη γραμμή άμυνας και επίθεσης του οργανισμού δεν υπάρχει συνέχεια της ζωής . Θα μιλήσουμε για ειρήνη όταν υπάρχουν αρκετοί πολεμιστές για να την υπερασπιστούν. Άλλωστε η λέξη πόλεμος προέρχεται από το πελεμίζω πάλλω πάλλομαι και το όνομα της Παλλάδος Αθηνάς απαντάται στα Ομηρικά Έπη συχνά.
-Πως βλέπεις την σημερινή κατάσταση τα προβλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πολλά; Οι άνθρωποι παραπονιούνται αγανακτούν βρίζουν αυτούς που τους ανάξιους αχυράνθρωπους που τους κυβερνούν.
-Το να βρίζεις κάποιον σημαίνει πως είσαι σε αδύναμη θέση. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο και κάθεσαι και βρίζεις. Δεν διανοήθηκα ποτέ να χάσω τον χρόνο μου βρίζοντας τον Δαρείο και τους παλατιανούς του. Το να παραπονείσαι σημαίνει πως έχεις ήδη ηττηθεί. Το να αγανακτείς επιβάλλεται , την κατάλληλη στιγμή για τον σωστό λόγο με τον ορθό τρόπο .
-Για το έθιμο με τα κάλαντα συμφωνείς ;Ποια κάλαντα θα έλεγες σήμερα ;
-Τα Ομηρικά φυσικά. Πάντα πρέπει να τα ψέλνουμε και να τα λέμε όπως τα χρόνια τα παλιά…Ο Όμηρος περνούσε από σπίτι σε σπίτι και τα έλεγε με οδηγούς κάποια μικρά λιονταράκια και παιδιά
_Τι δώρο υπόσχεσαι στον νικητή του διαγωνισμού;
_Τα Ομηρικά Έπη σε χρυσόδετους 2 τόμους εκδόσεις Ιδεοθέατρον μετάφραση Κ .Δούκα να τα διαβάζει τα ήσυχα βράδια σε μια απαγγελία διαδικτυακή
και να μη λείπουν από κανένα σπίτι κανένα πιθάρι καμιά σχολή και καμιά σκηνή
Σε ευχαριστούμε πολύ Αλέξανδρε άπαντες παρόντες οι πολίτες της Ομηρικής Πολιτείας
ΕΙΣΑΙ πάντα ζωντανός και ζεις και στις δικές μας καρδιές αθεράπευτα ονειροπόλος , αστέρι , ονειρευτής και κυνηγός μαζί.
Αλεξανδρινοί Αγερμοί
13 Ιανουαρίου, 2011
Γράμμα στον Τηλέμαχο
Γράμμα στον νεαρό πρίγκιπα της Ιθάκης
…που περνά την Πύλη στου Νέστορα την Πόλη με το άρμα
υψηλού Πνεύματος και του Ολυμπίου Νου!
Από τα βουνά της Ιθάκης και του Αίνου…
Αγαπημένο μου μονάκριβο παιδί,
από πού περνάει ο δρόμος για την γνώση, την αυτοσυνείδηση και την κατανόηση;
Από μία κάθοδο που επιστρέφω.
Ξεκίνησα αυτό το ταξίδι με μία αδήριτη αναγκαιότητα. Με ένα πόλεμο που με ανάγκασε να λείψω από κοντά σου. Οι εργασιακές και οικονομικές συνθήκες χωρίζουν οικογένειες , γυναίκες ,πατεράδες και παιδιά. Ήταν πρώτος στόχος να κατακτήσω την ύλη το Ίλιον και κάποιες βασικές συνθήκες για να ζεις με αξιοπρέπεια εκπληρώνοντας τις βασικές ανάγκες της ζωής για να μπορέσω στην συνέχεια να ασχοληθώ και να ερευνήσω τα προβλήματα της ύπαρξης.
Είδα στα τείχη της Τροίας μπορεί να πέφτουν νεκροί και πολλά παιδιά ορφανά και από τις δυο πλευρές των Τρώων και των Αχαιών παλεύοντας για ένα κομμάτι ψωμί και μια θέση στον ήλιο. Παίρνοντας την Τροία, κερδίζοντας χρόνο καλύτερες συνθήκες εργασίας ενέργεια και γνώση μπόρεσα να ξεκινήσω το ταξίδι επιστροφής να αναρωτηθώ για το ποιος είμαι και που πρέπει να φθάσω. Ξεκίνησα αυτό το ταξίδι για να γνωρίσω τον κόσμο να τον εξερευνήσω να τον εξηγήσω να το κατανοήσω.
Πως όμως να χωρέσει όλος αυτός ο υπέροχος κόσμος σε ένα ανθρώπινο μυαλό;
Είναι σαν να προσπαθείς να ανέβεις ένα γιάλινο βουνό και κάτω να χάσκει η άβυσσος! ¨Όμως πως να περάσει και μια ανθρώπινη ζωή χωρίς να έχεις προσπαθήσεις για αυτό;
Το πνεύμα της περιπετειας που αγαπούσα πάντα δεν με άφηνε να ησυχασω και να αράξω πουθενά. Στην αρχή ήταν όλα θολά μέσα μου. Η ομίχλη οι παγιωμένες πεποιθήσεις μου και οι ψευδαισθήσεις μου με τύλιγαν παραπλανητικά και είναι πάντα το μεγαλύτερο εμπόδιο στον Νου.
Τα βράδια και κάποια ηλιοβασιλέματα χρωματιστά φαινόταν κάτι να αναδύεται από βαθιά, μια ανάμνηση γλυκιά και το πρωί ξεθώριαζε μαζί με αυτό το συναίσθημα που αγωνιζόμουν να κρατήσω ζωντανό να μη χαθεί και αποχαυνωθώ στα προβλήματα της καθημερινότητας να το κρατήσω ζωντανό Να θυμηθώ.
Σε κράτησα στο χέρια μου μόλις γεννήθηκες ένα λαμπερό πανέμορφο μωρό και ήσουν όλο φως και εγώ τότε πολύ δυνατός αλλά τόσο όχι σοφός. Μετά έφυγα. Απουσιάζα συνεχώς. Σε άφησα μόνο σου μαζί με την μητέρα σου αλλά ποτέ δεν σας ξέχασα.
Είσασταν πάντα μαζί μου. Κυλούσατε στο αίμα μου.Έπρεπε να βρω τρόπο να επιβιώσω να μείνω ζωντανός να βρεθώ κοντά σας.Έβλεπα τον κόσμο με τα δικά σου μάτια Τηλέμαχε. Σε κουβαλούσα μέσα μου σε μια μικρή τσέπη στο χώρο της καρδιάς να παίζεις μαζί μου και να μου τραγουδάς.
‘Ήθελα να σου δείξω το βασίλειο σου, Τηλέμαχε, την κληρονομιά σου, την πατρίδα σου, την ιστορία σου, τους αφηρημένους πυρήνες της, τους ήρωες της, τους αγώνες τους, το παλάτι σου, το νησί σου, τον κόσμο ολόκληρο.
Να γνωρίζεις που βρίσκεσαι κάθε στιγμή, ποιους συναντάς, να σκιαγραφείς τον χαρακτήρα τους, να προβλέπεις τις αντιδράσεις τους. Να αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεων σου. Πως να ενεργείς να δρας την κατάλληλη στιγμή, για την σωστή αιτία με το ανάλογο πρόσωπο για τον ορθό λόγο. Πώς να “μην δρας” και να συγκεντρώνεις δύναμη και γνώση. Πότε να λες όχι, πότε ναι και πότε ούτε ναι ούτε όχι.
‘Ήθελα να τον αγαπήσεις αυτόν τον κόσμο, να τον κατανοήσεις να τον διακρίνεις να τον χωρίσεις και να τον ξαναενώσεις στον νου σου.‘Ήθελα να σου πως τι σκέφτηκα, πως τον περπάτησα, ποιος ήταν ο αγώνας μου, ποιες ήταν οι νίκες, οι ήττες τα λάθη μου,και πιο πολύ ήθελα να σου πω πόσο μου έλειπε το βλέμμα σου. Πόσο το αναζητούσα.
Αυτό το βλέμμα το καθάριο, αυτή η λάμψη της αθωότητας που αναζητούσα παντού σε κάθε άνθρωπο σε κάθε πλάσμα ζωντανό.Πόσο λαχταρούσα να σε πάρω στην αγκαλιά μου. Να κρατήσω το μικρό χέρι σου, να αισθανθείς περήφανος κοντά μου ασφαλής προστατευμένος και ελεύθερος.
Να κανείς τα πρώτα σου βήματα με θάρρος και αυτοπεποίθεση.
Πόσο νοστάλγησα το γέλιο σου, το γάργαρο το παιγνίδι για το παιγνίδι,, την ηχώ του την απορία σου, τον θαυμασμό σου, την περιέργεια τον αυθορμητισμό της νεανικής καρδιάς, την αφοπλιστική ειλικρίνεια της νεότητας.
Και ήταν αυτή η προσδοκία ότι με περίμενες, ρωτούσες για μένα, με έψαχνες, που με έκανε να αντέχω να συνεχίζω, να μη τα παρατήσω να μη ξεχαστώ πουθενά. Ήταν αυτή η υπόσχεση που έπρεπε να κρατήσω να κάνω τα πάντα για να επιστρέψω και να σε βρω.
Ο κόσμος χωρίς εσένα, Τηλέμαχε, είναι έρημος γιατί είναι γερασμένος νεκρός, ένας περιπατών νεκρός. Περπατούσα στους δρόμους και σε έβλεπα στα φανάρια να ζητιανεύεις σπρωγμένος από την εκμετάλλευση των μνηστήρων και η καρδιά μου ράγιζε ανήμπορος να σε βοηθήσω πραγματικά ξεχασμένος και εγώ σε Λωτοφάγους και παλεύοντας με τον Κύκλωπα, την Κίρκη και την Καλυψώ.
Σε έβλεπα στις καφετέριες, άδειες ημέρες να σπαταλάς τον χρόνο σου στην ραθυμία και στην τεμπελιά μιμούμενος συμπεριφορές ανόητων και χάρτινων ειδώλων και προτύπων σε ανούσιες συζητήσεις και ρηχές.
Στους διαδρόμους σχολείων θρανίων πανεπιστήμιων να παγιδεύεσαι σε λαβύρινθους γνώσης ασύνδετης και να περιφέρεσαι εδώ και εκεί άσκοπα και μάταια κατακερματισμένος.
Ήθελα να σου δείξω τον Λαβύρινθο, να τον χαρτογραφήσω, πώς να βγεις, πώς να μη ξεμείνεις σε κάποιο δωμάτιο του ψευτοδιανονούμενος, πώς να συνδέσεις τα δωμάτια και τους δαιδαλώδεις διαδρόμους.Πώς να τον βλέπεις πάντα από ψηλά σαν αετός, και από το κέντρο του κύκλου, ρυθμίζοντας την ακτίνα συμπεριεκτικότητας και διευρύνοντας την ανελικτικά. Να μπαίνεις, να παίρνεις αυτό που θέλεις, να ξέρεις ποια είναιη η αξία του, πως θα το τοποθετήσεις, πως θα το συνδέσεις και που θα ψάξεις να το βρεις.
Να διακρίνεις, να ξεχωρίζεις στον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου ποια πλευρά του μιλάει και ποιο στοιχείο του. Σε έβλεπα στις πορείες χωρίς ουσιαστικό όραμα να άγεσαι και να φέρεσαι από κομματικές ποδηγεσίες και παρανοικές βίαιες αντιδράσεις ανισόρροπων στοιχείων.
Ένα πρέπει να είναι το κόμμα:
Οι Έλληνες για μια Ελλάδα με αντίληψη και λογική καινούργια ουσιαστική.
Μη παγιδεύεσαι σε παράγοντες που σε χρησιμοποιούν για εκτόνωση και να δημιουργούν φασαρίες χωρίς νόημα. Μην ανοίγεις πολλά μέτωπα συρράξεων και παράθυρα εντυπώσεων παίζοντας το παιγνίδι του σφετεριστή πολιτικάντη Ευρύμαχου. Μη πιέσεις την μητέρα σου να τους παντρευτεί τους δύο αρχιμνηστήρες τους ελεεινούς. Μην υποκύψεις στην ισοπέδωση της παγκοσμιοπόιησης και κταλήξεις ένα ομογενοποιημένος παπαγάλος να αναρωτιέσαι ποια είναι η πατρίδα,ασπαζόμενος την λογική ισοπέδωσης,” όλα είναι ένα”, και να άγεσαι και να φέρεσαι από εδώ και εκεί σαν φτερό στον άνεμο.
Εδώ στον κόσμο της ύλης δεν είναι, ‘Ολα ένα ,και δεν πρέπει να είναι γιατί οδηγούμαστε σε θερμοδυναμικό θάνατο.
Η πατρίδα είναι ένα σημείο αναφοράς που δικαιούται ο κάθε άνθρωπος να φέρει να ξέρει και να αναγνωρίζει και όχι να το χρησιμοποιεί με καπηλεία υπεθνικιστής, ούτε να τα παραβλέπει τελείως “χαμένος στην μετάφραση”. Ο κάθε άνθρωπος δικαιούται την πατρίαδα του , να την γνωρίζει να την αγαπά,να την προστατεύει, δικαιούται το σπιτι τους την κουλτούρα του και δεν πρέπει να ξεριζώνεται σαν ένα δέντρο να κόβεται και να αποκόπτεται από τις ρίζες του ένα χαρτινος πολτός. Μην αναζητάς τον παράδεισο και την φυγή από την πραγματικότητα στην αυτοκαταστροφή των παραισθησιογόνων ουσιών.
Στα γήπεδα μη καταδεχτείς να ουρλιάζεις για μια ομάδα δεν είναι ο αθλητισμός αυτός και ούτε ο πρωταθλητισμός του ντοπαρίσματος είναι αθλητισμός. Μόνο για το κλαδί ελαίας αξίζει κανείς να προσπαθήσει.
Στις εκκλησίες να μη γονατίζεις, να μη σκύβεις το κεφάλι σου και να προσκυνάς κανένα «αληθινό θεό». Κανένας αληθινός ο θεός δεν καταβαίνει στην γη με αυτόν τον τρόπο παραβιάζοντας νόμους που έχει θεσπίσει ο ίδιος.
Οι θεοί είναι ενέργειες, ιδιότητες εν δυνάμει μέσα μας συμβολισμοί, που περιμένουν να τους ενεργοποιησουμε και να τους εναρμονίσουμε.’Δεν είναι “πρόσωπο” και δεν πρέπει να προσωποποιούνται ποτέ γιατί καταστρέφουν τον Νου σπρώχντας τον σε μια αντινόηση και φτιάχνοντας τον πρώτο μεγάλο μνηστήρα με τον θεοκρατικό ρόλο των θρησκειών , τον Αντίνοο, ένα φανατισμένο ληστή και αρπακτικό. Και μην επιτρέψεις σε κανένα άνθρωπο να σε προσκυνήσει σαν θεό. Η έννοια του θεού και ο θεός απαιτεί την ασφαλή απόσταση μαζί του. Όύτε πολύ κοντά μιλώντας συνέχεια και συνέχεια για αυτόν γιατί καιγομαστε, όυτε πολύ μακριά επειδή ξεπαγιάζουμε Φαεθοντικά.
Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να φοβάται και να λατρεύει κανένα θεό για να είναι πραγματικά καλός. Το μόνο που χρειάζεται είναι να γνωρίσει τον Εαυτό του και να τον αγαπήσει ζώντας αρμονικά μαζί του και ολοκληρωμένα με τους συνανθρώπους του στο πλαίσιο μιας ευφυούς συνεργασίας.
Ενηλικίωνεσαι πλέον. Τα πρώτα γένια εμφανίζονται στο πρόσωπο σου και η ταραγμένη εφηβεία μιας ανέξοδης νιότης παραχωρεί την θέση της στην ωριμότητα και την υπευθυνότητα.
Όταν θα διαβάσεις αυτό το γράμμα θα καταλάβεις ποιος είμαι, θα ξέρεις ποιος είμαι και ξέρεις πως θα με βρεις. Που θα συναντηθούμε.
Έφτιαξα ένα δένδρο για σένα με όλα τα κλαδιά που σου υποσχέθηκα, τραγούδησα όλα τα τραγούδια που θα σου άρεσαν, θυμήθηκα και τα πολύ παιδικά αυτά που θα σε νανούριζαν τα βράδια με καταιγίδες και κεραυνούς που θα φοβόσουν. Έμαθα όλα τα παραμύθια που θα ήθελες να ακούσεις τα βράδια γύρω από το τζάκι σε μια φωτιά. Και είμαι εδώ και είμαι πάντα κοντά σου. Γιατί είχα ένα λόγο να μείνω και να παραμείνω ζωντανός για σένα.
Ήθελα να μπορώ να σου απαντήσω σε οτιδήποτε με ρωτούσες.Ήθελα να γνωρίζω. Ήθελα να μπορώ να σου το εξηγήσω. Ήθελα να σχεδιάσουμε τον κόσμο ξανά ,Τηλέμαχε, να τον ζωγραφίσουμε να τον ονειρευτούμε με καινούργια χρώματα ήχου και λογικές μουσικές.
Καταλαβαίνω την οργή σου, τον θυμό που νιώθεις ,αλλά είσαι χωρίς στόχο και όραμα. Είναι και δική μου η οργή αυτή, αλλά, δεν θα την χαραμίσουμε χωρίς αυτογνωστική βάση που απαιτείται να κυριαρχεί και να να έχει τα ηνία της άμαξας του Εαυτού. Μη καταδεχτείς μια οργισμένη εκτόνωση εφηβείας και αρχίζεις να σπας βιτρίνες και τζάμια και μη χαραμίσεις ποτέ τον εαυτό σου στο ευτελές.
Ξεκίνησε από τους εχθρούς μέσα σου,
σημασία έχει να προσπαθήσεις,
να χρησιμοποιήσεις το Τόξο με μέτρο και σύνεση
και να γίνεσαι καλύτερος.
Είσαι ο μικρός πρίγκιπας της Ιθάκης και εγώ μια πονηρή αλεπού που προσπαθούσα να σε εξημερώσω κάθε μέρα εδώ και δύο χρόνια σταθερά κοντά σου στο ίδιο ραντεβού.
Λίο Λεόν
21 αιών
και οι πολεμιστές της Ελλάδος
στο καλύβι του Ευμαίου μαζί… με ένα σοφό «Κουϊνι» της Αθηνάς,
σε βλέπουν να περνάς την Πύλη του Νου
στην χαραυγή ενός Χρόνου Επίγνωσης Καθαρού!
Ο δυσσέας και Τηλέμαχος μαζί στο παλάτι της Ιθάκης με ένα νου
και μια καρδιά αυτογνωστική και ένα τριγωνικό καπέλο και μαγικό …σκουφί γυρίζουν τον τροχό της Ιστορίας σε βάση αρμονική
Τα τραγούδια της Λάϊον 